Afgrendelen
Bij een mens zal een snijwond genezen. Eerst stroomt er bloed om bacterien te doden. Vervolgens stolt het bloed en er worden reparatiecellen aangemaakt. Na verloop van tijd is er niets meer van de snee te zien.

Bij bomen gaat dat anders. Als een tak afgezaagd wordt (of de boom wordt op een andere manier beschadigd), gaat de boom proberen de schade in te perken. De boom is niet in staat om de schade ongedaan te maken!
De eerste reactie is het dichtmaken van de houtvaten die in het spinthout zitten. Dat is nodig, want schimmels en bacterien kunnen door de opengezaagde vaten zo naar binnen. Dit dichtmaken moet heel snel gebeuren, want een bacterie of schimmel die door deze vaten naar binnen kan " wandelen", kan heel snel heel ver komen! De boom maakt propjes aan (tylen) om de vaten te verstoppen. Echter: omdat het zo snel moet gebeuren, is de afgrendeling niet zo effectief.
Vervolgens wordt er langs de houtstralen bij de wond een afgrendeling gemaakt, evenals langs de jaarringen.
Vervolgens gaat het cambium weefsel vormen dat na verloop van (tientallen) jaren de wond overgroeid. Dit overgroeien is geen garantie dat de wond effectief afgegrendeld (dicht) is: omgekeerd kan een niet-overgroeide wond goed afgegrendeld zijn.

Het cambium kan, in gevallen van serieuze beschadigingen, besluiten een "barrierezone" aan te maken. Dit is een laag cellen die, in geval van schimmelaantastingen, omgezet worden in (voor schimmels) ondoordringbaar kurk. De boom geeft daarmee de kern op om de buitenste ring spinthout te sparen. Linde en wilg zijn bomen die dit snel doen en daarom vaak van binnen helemaal hol zijn.

Stevig genoeg?
Er zijn verschillende goeroes die maatstaven hebben om te bepalen of een boom nog stevig genoeg is, maar de meest geaccepteerde is:
70% van de diameter mag weggerot zijn, daarbij mag er nog een gat van 120 graden in zitten.

Kortom: een boom is snel stevig genoeg!
Van invloed zijn ook: